âwizzgîAWB f. īn-St., nur Gl. 2, 94, 42: ‚Besessen-
heit‘ (s. Ahd. Wb. I, 758) (mhd. âwitzec). — âwiz-
zilôsAWB adj., Gl. 2, 766, 31: ‚von Sinnen, amens‘. —
âwizzôdAWB m. a-St. (älter u-St.), zweimal in Gl.:
‚Besessenheit, energumine; Ratlosigkeit, aporia‘
(vgl. mhd. âwitze; mndd. âwit[te]). — âwizzônAWB
sw.v. II, dreimal in Gl., einmal Notker: ‚von
Sinnen sein, delirare; besessen sein, energume-
nos‘ (mhd. âwitzen). S. â-, wizz; -îg, -lôs, -ôt/
-ôd. — Ahd. Wb. I, 758; Schützeichel³ 11;
Starck-Wells 38.