anasagaAWB f. ō- und n-St., Gl., Notker: ‚Ansage,
(auch beschuldigende) Aussage, (das) Zuspre-
chen, Behauptung, enuntiatio, propositio, objec-
tio‘ (mndd. ansāge; ae. onsagu). — anasagriAWB m.
ja-St., Gl. 2, 136, 14 f.: ‚Ankläger, impugnator‘
(mhd. ansager, vgl. mndd. ansegger; mndl. aen-
segger). S. ana, saga²; -ri. — Ahd. Wb. I, 441;
Schützeichel³ 7; Starck-Wells 26.