angustlîchoAWB adv. ‚angstvoll, anxie‘ (mhd. an-
gestlîche, nhd. ängstlich; mndl. anxtelike; vgl.
mndd. engestlīken). — angustlîhAWB adj., Gl. 4, 3, 5
‚Angst erregend, angstvoll, anxius‘ (mhd. an-
gestlich, nhd. ängstlich; mndd. ang[e]stlīk;
mndl. anxtelijc). S. angust, -lîh. — Ahd. Wb. I,
526; Schützeichel³ 8; Starck-Wells 29.