anttrunneoAWB, anttrunnoAWB m. n-St., zweimal Gl.:
‚Heimatloser, Verbannter, exsul, extorris, profu-
gus‘, auch ‚Abtrünniger‘. — anttrunnidaAWB f. ō-St.,
nur Gl. 1, 775, 5: ‚Abtrünnigsein (vom Glauben),
discessio, apostasia‘. — anttrunngîAWB f. īn-St., Gl. 2,
123, 13—15: ‚Abtrünnigsein, apostasia‘. S.
in(t)trinnan; -ida, -îg. Vgl. abtrunnida, -gî. —
Ahd. Wb. I, 565; Starck-Wells 31.