antungaAWB f. ō-St., nur Gl. 2, 156, 22: ‚Ereife-
rung (für das Recht), vindicatio‘ (mhd. andunge,
nhd. Ahndung, ae. andung). S. anadôn (antôn),
-unga. — Ahd. Wb. I, 565 f.; Starck-Wells 31.