arblîhAWB adj., zweimal in obd. Gl. (zum um-
lautslosen a- vor rb s. Schatz, Abair. Gr. 36):
‚erblich, testamentarius; vererbt, originalis‘
(mhd. erb[e]lich; mndd. ervelīk; mndl. erfelijc).
S. erbi. — Ahd. Wb. I, 630; Starck-Wells
33.