bâgri m. ja-St., nur Gl.: ‚Gegner (im Streit),
altercator, factiosus, contentiosus‘. S. bâgan und
-ri. — bâgâta f. ō-St., nur Gl. 2, 82, 27 (9. Jh.):
‚Zornausbruch, animositas‘. S. bâgan und -âta. —
Ahd. Wb. I, 777; Starck-Wells 40. Vgl. Wil-
manns, Dt. Gr. II § 262 Anm. 3.