bârida f. ō-St., nur Gl. 2, 171, 61 (9. Jh.): ‚Ge-
baren, Verhalten, motus‘ (mhd. bærde, frühnhd.
berd[e]; mdartl. bair. schweiz. schwäb.
bärd[e]). S. beran, gibâren, gibâri, gibârida. —
Ahd. Wb. I, 813 f.; Schützeichel³ 12; Starck-
Wells 42. 201.