*bîbluomoAWB ? m. n-St., nur Gl. 4, 162, 62
dat.sg. 〈bihi-blmen (h < n korr.? vgl. Stein-
meyer, Anm. z. Stelle)〉: ‚Bienenblume, thymus,
(-um), Name des Quendels oder Thymians‘
(Thymus serpyllum L., Thymus vulgaris L. Vgl.
Marzell, Wb. d. dt. Pflanzennamen IV, 699 ff.,
bes. 706. 716). Vgl. binibluomo. S. bîa, bini,
bluomo. — Ahd. Wb. I, 999 f.; Splett, Ahd. Wb.
I, 62 f. 83; Starck-Wells 51.