bîbrôtAWB n. a-St., nur Gl. 2, 575, 60; 3, 721, 10:
‚Bienenbrot, Honigwabe, favus‘ (andd. bī-
brod; ae. bēobrēad; vgl. mhd. bîebrôt; mndd.
bīen-, bēenbrot). S. bîa, brôt. — Ahd. Wb. I,
1003; Splett, Ahd. Wb. I, 63. 108; Starck-
Wells 51.