bîginôto adv., nur Otfrid: ‚vollkommen,
ganz und gar‘. Eine präpositionale Fügung ist
zusammengerückt; vgl. bî jâre ‚annuatim‘,
mhd. bînamen ‚im vollen Sinne des Wortes,
wirklich‘ (Wilmanns, Dt. Gr. II § 450). S. b,
ginôto, nôt. — Ahd. Wb. I, 1018; Splett, Ahd.
Wb. I, 678; Schützeichel⁴ 201.