bôsiling m. a-St., nur Gl. 1, 683, 41 (10./11.
Jh.): ‚nichtswürdiger, böser Mensch, nugax‘.
S. bôsi1, -ling. — bôsiwiht m. a-St., nur Notker,
Cat.: ‚Taugenichts, Bösewicht‘ (mhd. bœse-
wiht st.m., nhd. Bösewicht m.; mndd. böse-
wicht m.). S. wiht. — bôslîcho adv., nur Gl.
2, 576, 29 (10./11. Jh.): ‚auf nichtswürdige Wei-
se, nequiter‘ (mhd. bœslîche, nhd. böslich;
mndd. bȫslīke; mndl. booslike). — bôslîh adj.,
nur einmal Williram: ‚böse, schlecht‘ (mhd.
bœslich, nhd. böslich; mndd. bȫslīh). S. -lîh. —
Ahd. Wb. I, 1273; Splett, Ahd. Wb. I, 89;
Schützeichel4 79; Starck-Wells 70.