bûhwurm m. i-St., nur Gl. 3, 444, 66;
4, 216, 17 (beide 12. Jh.): ‚Eingeweidewurm,
lumbricus‘ (mhd. bûchwurm, nhd. Bauch-
wurm). S. bûh, wurm. Vgl. Höfler, Dt. Krank-
heitsnamenbuch 283. — Ahd. Wb. I, 1483;
Splett, Ahd. Wb. I, 114. 1161; Starck-Wells
83.