bûmanAWB m. kons. St., nur in Gl.: ‚Landmann,
Bauer, colonus‘ (mhd. bûman, nhd. Baumann;
mndd. bū(w)eman; mndl. bouman; aisl. bú-
maðr). S. bûan, man. — Ahd. Wb. I, 1489;
Splett, Ahd. Wb. I, 119. 590; Starck-Wells 84.