bihabêtîAWB f. īn-St., nur Gl. 1, 574, 65. 68;
2, 224, 35: ‚Aufenthalt, Vorwand, detentio, ob-
tentus‘. Ableitungen auf -īn vom Part.Prät. sw.
Verben erscheinen im Ahd. kaum (Wilmanns,
Dt. Gr. II § 200, 2; 262, 5 Anm.). S. bihabên. —
Ahd. Wb. IV, 581; Splett, Ahd. Wb. I, 363;
Starck-Wells 53. 792.