binezzôn sw.v. II, Gl. 1,541,35 (Ende
des 8./Anfang des 9. Jh.s, alem.): ‚umgarnen,
einfangen; inretire‘. Präf. denominale Ablei-
tung. S. nezzi. Vgl. binezzen². – Ahd. Wb. 6,
1203; Splett, Ahd. Wb. 1, 665; Schützeichel⁷ 236;
Starck-Wells 437; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 7, 74.