binikarAWB n. a-St., nur in Gl.: ‚Bienenkorb, al-
vearium‘ (mhd. bin[e]kar, schweiz. binker[t]
[Schweiz. Id. IV, 968]). S. bini, kar. Vgl. bî-
kar. — binikrûtAWB n. a-St., nur Gl. 3, 488, 4
(11. Jh.): ‚Bienenkraut, epithymus (-um)‘ (Thy-
mus Serpyllum L.) (nhd. Bienenkraut). Vgl.
Marzell, Wb. d. dt. Pflanzennamen I, 1278.
1405. S. krût. — Ahd. Wb. I, 1059; Splett, Ahd.
Wb. I, 63. 444; Starck-Wells 56.