*birul (?) m. a-St., nur biral Gl.
4, 594, 26. 27: ‚großer Topf oder Krug, urna,
congius minor‘. Zum Ansatz s. Ahd. Wb. I,
1108; zum seltenen Suffix -ul (neben -il, s. d.)
vgl. Wilmanns, Dt. Gr. II § 205, 2. S. beran.
Vgl. biril. — Splett, Ahd. Wb. I, 51; Starck-
Wells 58.