biweritîAWB f. īn-St., nur Gl. 2, 311, 57: ‚Bann,
Verbot, vetitum‘. Das Wort ist ein Adjektiv-
Abstraktum auf -î(n) zum Part. Prät. biwerit.
Vgl. Wilmanns, Dt. Gr. II § 200, 2, aber auch
§ 261 Anm. S. biwerien¹. — Splett, Ahd. Wb. I,
1104; Starck-Wells 62.