bliuwâtaAWB f. n-St., nur dat. sg. -tun Wess.
Glauben I: ‚das Schlagen, Prügeln‘ (mhd. bliu-
wât st. f.). Zur Bildung vgl. Kluge, Nom.
Stammbildung³ § 123 Anm. 2; Wilmanns, Dt.
Gr. II § 262 Anm. 3. S. bliuwan, -âta. — bliuwilAWB
m. a-St., nur in Gl.: ‚Stampfer, pilum, persti-
cus, matellus‘ (mhd. bliuwel, nhd. Bleuel;
mndd. blǖwel; vgl. mndl. blouwele). S. -il. —
Ahd. Wb. I, 1221 f.; Splett, Ahd. Wb. I, 81;
Starck-Wells 67.