brentilî(n)AWB n. a-St., nur Gl. 1, 598, 56—60.
62—64: ‚Feuerbrand, titio‘. Das Subst. brant
(s. d.) ist mit dem Suffixkonglomerat -ilîn ver-
sehen (dazu s. Krahe-Meid, Germ. Sprachwiss.
III § 95, 4). S. brant, -ilîn. — Ahd. Wb. I,
1326 f.; Splett, Ahd. Wb. I, 106; Starck-Wells
76.