budiming m. a-St., Gl., Notker: ‚Bauchfell,
omentum; Bauch(höhle), corporalis lacuna‘
〈Var.: --, --; -dd-; -e-; -minc, -minch,
-munc〉 (mhd. budeminc, nhd. mdartl. [bair.]
büdeming, vgl. Schmeller, Bayer. Wb.² I, 212).
Zss. aus bodam (s. d.) und dem Suffix -ing
(s. d. und vgl. Wilmanns, Dt. Gr. II § 278), mit
Assim. des Mittelvokals -a- an das -i- des Suf-
fixes (vgl. Braune, Ahd. Gr.¹⁴ § 67 f.). Zur Bed.
vgl. mhd. bodem ‚Fleisch vom hinteren Teil‘,
bodemlîn ‚Hinterviertel‘ (Lexer I, 321). S. auch
botah. — Ahd. Wb. I, 1477; Splett, Ahd. Wb. I,
1212; Schützeichel⁴ 83; Starck-Wells 83. 797.