dahshût f. i-St., nur Gl. 1, 782, 11. 22;
2, 326, 11 zum lat. Lemma melota: ‚Dachsfell‘.
S. dahs, hût. — dahsîn adj. nur Gl. 3, 489, 47.
504, 4: ‚vom Dachs, melinus‘. S. -în¹. — Ahd.
Wb. II, 26; Splett, Ahd. Wb. I, 123. 418;
Starck-Wells 89.