eidburt f. i-St., nur Tatian: ‚Eid, iusiuran-
dum‘. S. eid, beran. Vgl. muntburt (s. E. Gut-
macher, PBB 39 [1914], 3). — Ahd. Wb. III,
97; Splett, Ahd. Wb. I, 87. 169; Schützeichel⁴
98.