elentAWB mhd. st. n., nur Gl. 3, 33, 10 (Innsbr.
355, 14. Jh.: elnt): ‚Elentier, Elch, alx‘ (nhd.
dial. elen[d]; mndd. elent; mndl. elen). S. elah.
— Ahd. Wb. III, 253; Splett, Ahd. Wb. I, 1215;
Starck-Wells 124.