erbidaAWB f. ō-St., nur Steinmeyer, Spr.denkm.
306, 27 (Capitulare) eruetha, eruida: ‚das Erbe,
hereditas‘ (aisl. erfð). S. erben, -ida. — Ahd.
Wb. III, 356; Splett, Ahd. Wb. I, 188; Schütz-
eichel⁴ 103.