fâhunga f. ō-St., nur Tatian: ‚das Fangen,
der Fischfang, captura‘ (mhd. vâhunge; mndd.
vangunge; afries. fongunga; vgl. mndl. vangin-
ge). S. fâhan, -unga. — Ahd. Wb. III, 528;
Splett, Ahd. Wb. I, 198; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 242; Schützeichel⁵ 128.