fârîAWB f. īn-St., nur Otfrid: ‚Versuchung, (oc-
casio) temptandi‘, fârî wesan ‚auf der Lauer lie-
gen‘ (mhd. være; vgl. mndd. vērde, ält. nhd.
Fährde [Dt. Wb. III, 124 7]). S. fâra. — Ahd.
Wb. III, 626; Splett, Ahd. Wb. I, 204; Köbler,
Wb. d. ahd. Spr. 247; Schützeichel⁵ 130.