facula f. ō-St., nur in Gl.: ‚Fackel, Feuer-
brand, fax, taeda‘ (aus lat. facula). S. fackala. —
Ahd. Wb. III, 531; Splett, Ahd. Wb. I, 200;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 242; Starck-Wells
137 (fackala). 806.