fersiclîn n. a-St., nur Gl. 1, 128, 38. 129, 38
(8.-10. Jh.): ‚Verschen, versiculus‘. Aus lat. ver-
siculus mit dt. Dimin.suffix. S. fers. — fersma-
chri m. ja-St., nur Gl. 3, 146, 11. 39. 189, 4.
378, 73: ‚Versemacher, Poet, poeta‘ (nhd. Ver-
s[e]macher; mndd. verschmāker; mndl. verse-
maker). S. machri. Vgl. buohmachri. — Ahd.
Wb. III, 758; Splett, Ahd. Wb. I, 225. 585;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 257; Starck-Wells
148. 808; Schützeichel, Glossenwortschatz III,
122 f.