finestra f. n-St., nur Gl. 1, 262, 24 (K, 8. Jh.:
finestrun akk.pl.): ‚Öffnung, Luke, Fenster, fe-
nestra‘ (nhd. mdartl. rhein. finster; mndl. vin-
stere; afries. finestre). Aus lat. fenestra vgl.
Frings, Germania Romana I², 19; II, 247 f. und
→ fenstar. — Ahd. Wb. III, 878; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 265; Starck-Wells 147 (fenestra);
Schützeichel, Glossenwortschatz III, 112 (fene-
stra).