fir(a)haAWB m. ja-St. pl., nur Wess. Gebet, Hil-
debr., Musp.: ‚Menschen‘ (as. firihas; ae. firas).
S. ferah. — Ahd. Wb. III, 903; Splett, Ahd. Wb.
I, 224; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 268; Schützei-
chel⁵ 134.