firgîsalen sw. v. I, Gl. 3,184,5 (SH),
nur part.prät. nom.sg. m. firgislter: ‚als Gei-
sel genommen; obsedatus‘ (mhd. vergîseln;
mndd. vorgīselen; mndl. vergiselen; vgl.
frühnhd. geiseln; ae. gīslian; aisl. gísla). S.
gîsal. — Ahd. Wb. 4, 293; Splett, Ahd. Wb. 1,
308; Schützeichel⁶ 135; Starck-Wells 219;
Schützeichel, Glossenwortschatz 3, 469.