firskuntri m. ja-St., nur Gl. 2, 21, 26
(10. Jh.): ‚Verführer, pellax‘. S. firskunten,
-ri. — Splett, Ahd. Wb. I, 865; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 286; Starck-Wells 159; Schützeichel,
Glossenwortschatz VIII, 411.