firwantalungaAWB f. ō-St., nur Gl. 1, 785, 19
(12. Jh.): ‚Veränderung, transmutatio‘ (mhd.
verwandelunge, nhd. Verwandlung; vgl. mndd.
vorwandelinge; mndl. verwandelinge). S. fir-
wantalôn, -unga. — Splett, Ahd. Wb. I, 1134;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 292; Starck-Wells
160; Schützeichel, Glossenwortschatz X, 387.