fnâstôdAWB m. a-St., nur Gl. 2, 305, 48 (8./
9. Jh.): ‚schweres, mühsames Atmen, anhelitus‘.
S. fnâstôn, -ôd/-ôt. — Ahd. Wb. III, 1011;
Splett, Ahd. Wb. I, 250; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 305; Starck-Wells 167; Schützeichel,
Glossenwortschatz III, 227.