foragengo m. jan-St., nur Gl. 2, 259, 12.
620, 1 (beide aus dem 9. Jh.): ‚Vorgänger, Vor-
läufer, decessor, praevius‘. S. foragangan. —
Ahd. Wb. III, 1150; Splett, Ahd. Wb. I, 284;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 313; Starck-Wells
171; Schützeichel, Glossenwortschatz III, 256.