fremidikunnîgAWB adj., nur Gl. 1, 38, 40. 39, 40
(Abrogans): ‚fremdstämmig, alienigenus‘. S.
fremidi, kunni, -îg. — fremidônAWB sw. v. II, nur
Gl. 1, 644, 33 (10./11. Jh.); 2, 146, 47 (9. Jh.)
und wohl 150, 35 (9. Jh.): ‚exkommunizieren,
entfremden (nur im Part. Prät.: anathema, alie-
natus), meiden, vitare‘ (ae. fremdian; afries.
framethia). — Ahd. Wb. III, 1243; Splett, Ahd.
Wb. I, 260. 498; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 328;
Starck-Wells 177. XL. 811. 846; Schützeichel,
Glossenwortschatz III, 294.