funtifillol m. a-St., nur Reichen. Beichte
(akk.pl. funtdiuillola): ‚Patenkind‘. Wohl aus
lat. fontis filiolus ‚Kindlein der Taufe‘ (Schade
232; vgl. mhd. funtâne < lat. fontana). S. fillol.
— Ahd. Wb. III, 1332; Splett, Ahd. Wb. I, 230.
233 (zu findan?); Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
338; Schützeichel⁵ 143.