fuotidaAWB f. ō-St., nur Gl. 1, 353, 9 (8./9. Jh.):
‚Nahrung (bildl. vom Feuer), pastus‘. S. fuo-
tar², -ida. — fuotirenAWB sw. v. I, nur Otfrid und
Tatian: ‚füttern, hüten, weiden, speisen, bekö-
stigen, pascere, saginare‘ (mhd. vuotern, vüe-
tern, nhd. füttern; mndd. vōderen; mndl. voe-
deren; aisl. fóðra). — Ahd. Wb. III, 1362 f.;
Splett, Ahd. Wb. I, 213. 214; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 340; Schützeichel⁵ 144; Starck-Wells
184; Schützeichel, Glossenwortschatz III, 343.