furd(i)renAWB sw. v. I, nur in Gl. (2, 146, 24
[9. Jh.]. 380, 41 [10./11. Jh.]. 448, 26 [11. Jh.];
4, 325, 16 [10. Jh.] und s. H. Thoma, PBB 85
[Halle, 1963], 230, 35): ‚fördern, voranbrin-
gen, erhöhen, reicher machen, befördern, er-
nennen zu, ampliare, augere, promovere, pro-
vehere‘ (mhd. vürdern, nhd. fördern; mndd.
vördern; mndl. vorderen; ae. fyrþran). S. fur-
dir. — gifurd(i)renAWB, nur Gl. 2, 200, 56 (9./
10. Jh.). 214, 21 (12. Jh.); 4, 207, 57 (11./
12. Jh.): ‚fördern, befördern, voranbringen,
promovere, provehere‘ (mhd. gevürdern; mndd.
gevörderen; mndl. gevorderen; ae. gefyrþran). —
furd(i)rônAWB sw. v. II, nur in Gl. (2, 413, 24
[11. Jh.]. 474, 11 [11. Jh.] und Mayer, Ahd.
Gl.: Nachträge 100, 15 [10./11. Jh.]): ‚beför-
dern, ernennen zu, evehere, provehere‘. — fur-
dirruckidaAWB f. ō-St., nur Notker: ‚Ortsverände-
rung, Ortswechsel, mutatio secundum locum‘.
S. rucken, -ida. — Ahd. Wb. III, 1375 f.; Splett,
Ahd. Wb. I, 276. 770; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
341. 393; Schützeichel⁵ 144; Starck-Wells
XLI; Schützeichel, Glossenwortschatz III, 348.