furistengil m. a-St., nur Gl. 3, 182, 15
(12. Jh.): ‚Erzengel, archangelus‘. S. furist, en-
gil. — Ahd. Wb. III, 1396; Splett, Ahd. Wb. I,
182. 256; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 347;
Starck-Wells 186; Schützeichel, Glossenwort-
schatz III, 356.