gôraglîhAWB, gôriglîhAWB adj., nur bei O:
‚schrecklich, jämmerlich‘ (vgl. got. gaurs).
Deadj. Bildung (s. Schmid 1998: 240. 519.
616). S. gôrag, -lîh. — gorgiz(z)enAWB sw. v. I, Gl.
3,500,24 (11./12. Jh.): ‚gurgeln; gargarizare‘.
Intensiv-iteratives Verb mit dem Fortsetzer
des Suffixes urgerm. *-iti̯a- (vgl. Krahe-Meid
1969: 3, § 193; Riecke 1996: 133 f.). S. gurgu-
la, gurgilôn. — gôringîAWB f. īn-St., nur bei O:
‚Traurigkeit, Elend, Jammer‘. S. gôrag,
-inga/unga-. — Ahd. Wb. 4, 331 f.; Splett, Ahd.
Wb. 1, 313. 334; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 483;
Schützeichel⁶ 137; Starck-Wells 234; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 4, 3.