gangarungaAWB f. ō-St., nur Gl. 1,651,39
(12. Jh.): ‚Gang, Flur; deambulatio‘. S.
gangan, -unga. — Ahd. Wb. 4, 96; Splett,
Ahd. Wb. 1, 285; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
356; Schützeichel⁶ 129; Starck-Wells 191;
Schützeichel, Glossenwortschatz 3, 392.