gellitAWB m./n. a/i-St. (nur Nom.Sg. in Gl.
4,202,49: gellit . galeola [11. Jh., mfrk.]),
gellitaAWB f. ō(n)-St., seit dem 9. Jh. in Gl.: ‚Ge-
fäß für Flüssigkeiten, Schale, Gelte; calicu-
lus, cantharus, catinum, crater, galeola, gal-
leta, gallica, minicia, mulgarium, pandula‘
〈Var.: k-; -gal-; -l(l)et-, -ed-, -lt-〉. — Mhd.
gelte ‚Gefäß für Flüssigkeiten‘, nhd. Gelte
‚Milchgefäß‘.
Ahd. Wb. 4, 198 f.; Splett, Ahd. Wb. 1, 296; Köbler,
Wb. d. ahd. Spr. 363; Schützeichel⁶ 132; Starck-Wells
196. 815; Schützeichel, Glossenwortschatz 3, 427 f.;
Bergmann-Stricker, Katalog Nr. 877; Graff 4, 184; Le-
xer 1, 826; Götz, Lat.-ahd.-nhd. Wb. 83 (calicula). 87
(cantharus). 94 (catinus). 157 (cratera). 284 (galeta,
gal[l]eola, gallica, gallida). 405 (minicia). 416 (mul-
garium). 462 (pandula); Dt. Wb. 5, 3062 ff.; Kluge²¹
245; Kluge²⁴ s. v.
Ahd. gellit(a) ist aus dem erst seit dem
10. Jh. belegten Wort mlat. gal(l)eta ‚Gefäß,
Kübel‘ entlehnt. Wie die Verbreitung im
Roman. zeigt, ist das mlat. Wort jedoch älter
(afrz., mfrz. jalaie, nfrz. jallée, italien. dial.
galeda, galleta, katal. galleda, rum. galeata).
Aus demselben Wort stammen auch: mndd.
gelte f. ‚ein kleineres Holzgefäß, Gefäß für
Flüssigkeiten‘, mndl. gelte, gilte f. ‚ein Flüs-
sigkeitsmaß‘, ae. gellet n. ‚Gelte, Schale,
Napf‘ sowie slowen. golida ‚(Melk-)Gelte,
Melkeimer‘.
Lasch-Borchling, Mndd. Handwb. 2, 1, 59; Schiller-
Lübben, Mndd. Wb. 2, 49; Verwijs-Verdam, Mndl.
wb. 2, 1297; Holthausen, Ae. et. Wb. 126; Bosworth-
Toller, AS Dict. 410; Suppl. 361; OED² s. v. gallon. —
Niermeyer, Med. Lat. lex.² 1, 602; Du Cange² 4, 16.
18 f.; Meyer-Lübke, Rom. et. Wb.³ Nr. 3656; Wart-
burg, Frz. et. Wb. 4, 35. — Müller-Frings 1966—68: 2,
216 Anm. 1. 266 ff.