gesterîg adj., nur NBo und Nps:
‚gestrig; hesternus‘ (mhd. gesteric, nhd. ge-
sterig, gestrig). S. gestere, -îg. — Ahd. Wb. 4,
240; Splett, Ahd. Wb. 1, 302; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 368; Schützeichel⁶ 133.