getin f. jō-St., nur Gl. 3,426,21
(13. Jh.): ‚Gattin; coniugalis‘ (nhd. Gattin).
S. gataling, gigat, bigatôn, -in. — Ahd. Wb. 4,
242; Splett, Ahd. Wb. 1, 291; Schützeichel⁶
133; ders., Glossenwortschatz 3, 448.