gidoftaAWB f. n-St., nur Gl. 3,6,31 (2. Hälf-
te des 8. Jh.s): ‚Gefährtin; socia‘, eigtl. ‚eine,
die die Ruderbank mit einem teilt, Mitrude-
rin‘ (vgl. ae. geþofta m.). Possessivkomp.
mit soziativem gi- (s. d.) und individualisie-
rendem n-Suffix. S. dofta. — Ahd. Wb. 2, 574;
Splett, Ahd. Wb. 1, 143; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 382; Schützeichel⁶ 76; Starck-Wells 205;
Schützeichel, Glossenwortschatz 2, 262.