gifuortî f. īn-St., nur Gl. im Clm. 4542
(Zeit unbekannt, bair.; s. Mayer 1974: 51, 30):
‚Gelegenheit; occasio‘. Ableitung vom
Part.Prät. des sw. v. I gifuoren (s. d.). — Ahd.
Wb. 4, 1360; Splett, Ahd. Wb. 1, 207; Köbler,
Wb. d. ahd. Spr. 393; Schützeichel⁶ 123;
Starck-Wells 816; Schützeichel, Glossenwort-
schatz 3, 341.