gihelzida f. ō-St., nur in Gl. 2,27,28 (2.
Hälfte des 10. Jh.s): ‚Lähmung; strages‘. S.
gi-, helzida, halz, -ida. — Ahd. Wb. 4, 944;
Splett, Ahd. Wb. 1, 348; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 399; Schützeichel⁶ 157; Starck-Wells
208; Schützeichel, Glossenwortschatz 4, 272.